ΠΗΓΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΤΥ...

• Που το έκανε ο κολλητός μου...
• Και ήταν μασκέ...
• Και ντύθηκα ξωτικό...
• Και χόρεψα πολλές ώρες...

Πήγα σε ένα πάρτυ και πέρασα πολύ όμορφα...

Όχι επειδή είχα να πάω καιρό σε πάρτυ...

Πέρασα αξέχαστα, επειδή ήταν ένα ωραίο πάρτυ, από ωραίους ανθρώπους...

Βilly μου, σε ευχαριστούμε πολύ... έκανες το Σάββατό μας πιο όμορφο...

ΠΟΥΤΑΝΑ ΓΚΛΑΜΟΥΡΙΑ...

Αυτό το άρθρο γράφεται από μια κοπέλα, η οποία φοιτεί σε ένα ακριβό κολλέγιο. Και για να είμαι εντάξει, για όσους δε με γνωρίζουν, σπουδάζω στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδος (DEREE, για πολλούς). Ναι, έδωσα πανελλήνιες και φυσικά δε μπήκα σε σχολή. Ένας από τους λόγους ήταν ότι δεν το πήρα όσο σοβαρά έπρεπε. Στενοχωρήθηκα βέβαια αλλά το ''κακό'' είχε γίνει. Υπήρχαν πολλές εναλλακτικές. Να γραφτώ σε κάποιο ΙΕΚ, να φύγω στο εξωτερικό, να ξαναδώσω πανελλήνιες και άλλα πολλά. Δεν ήθελα να ξαναδώσω, επειδή βαριόμουν και θεωρούσα την όλη διαδικασία κάτι αρκετά ψυχοφθόρο...καλά να πάθω...! Οι γονείς μου, μου πρότειναν να γραφτώ στο deree. Όλοι μου έλεγαν πως έχει καλή φήμη και το πτυχίο μετράει πολύ. Και γράφτηκα...
Δε θέλω να αναφερθώ στις διαδικασίες που ακολούθησαν, άλλωστε τον πρώτο χρόνο ήμουν πολύ χαρούμενη που σπούδαζα, όπως όλοι οι γνωστοί μου. Επέλεξα τον κλάδο ξένων γλωσσών, αλλά και αυτό είναι άλλο θέμα...
Τότε, γιατί γράφω το άρθρο αυτό, θα αναρωτιέσαι. Όχι για να κράξω τη σχολή μου, αλλά επειδή πήρα ένα μεγάλο μάθημα και θέλω να το μοιραστώ.
Γνώρισα πολλά παιδιά στο deree. Τώρα πια, δεν έχω και πολλά πολλά μαζί τους.
Γνώρισα παιδιά που δούλευαν και πλήρωναν μόνα τους τη σχολή. Παιδιά που έκαναν δύο δουλειές. Παιδιά σαν και εμένα: δε δούλευαν αλλά ήθελαν να μάθουν. Δεν είχαν πλούσιους γονείς αλλά εκτιμούσαν τα λεφτά που έδιναν στη σχολή και προσπαθούσαν να γίνουν όλο και καλύτεροι.
Γνώρισα όμως και παιδιά, που δεν ενδιαφέρονταν να σπουδάσουν, επειδή ήξεραν ότι έτσι κι αλλιώς τα περιμένει μια στρωμένη επιχείρηση. Παιδιά, που προβληματίζονταν για το πως θα περάσουν το Σαββατόβραδό τους, σε ποιο club θα πάνε, αν θα φορέσουν dior ή versace. Παιδιά που ξυπνούσαν το πρωί και είχαν 50 euro, ή και περισσότερα, στη διάθεσή τους.
Δε θέλω να αναφέρω παραδείγματα. Δεν είναι αυτό το θέμα.
Ανακάλυψα όμως και την άλλη πλευρά του κόσμου. Ήταν όμορφα τα χρόνια του λυκείου, όταν άραζα με την παρέα μου σε πάρκα. Όταν δεν πηγαίναμε για καφέ και περνούσαμε την ώρα μας σε κάποιο παγκάκι. Όταν αγοράζαμε ένα πακέτο τσιγάρα και το είχαμε όλοι μαζί...ήταν το λεγόμενο ''συνεταιρικό πακέτο''. Τότε δεν είχαμε χρήματα και δε μας ενδιέφερε κιόλας.
Ήξερα ότι υπάρχουν διάφορες κοινωνικές τάξεις αλλά την τάξη των πλουσίων, την έζησα από κοντά και -συγχωρέστε με- τη σιχάθηκα.
Βέβαια, είχα συνηθίσει να ζω διαφορετικά, όπως και οι υπόλοιποι συμφοιτητές μου.
Δεν τους κατηγορώ, απλώς μένει μια πικρία για τους περισσότερους.
Πικρία, επειδή με κοιτούσαν ειρωνικά, κάθε φορά που φορούσα σκισμένα τζιν και all star.
Πικρία, επειδή ξέρω ότι -καταβάθος- με λυπόντουσαν που δεν είχα όσα εκείνοι.
Πικρία, επειδή με κουτσομπόλευαν πίσω από την πλάτη μου.
Πικρία, επειδή δεν υπήρξαν όλοι τους πραγματικοί μου φίλοι. Οι περισσότεροι προσπάθησαν να αναδείξουν τα πλούτη τους στα μάτια μου και μετά, ούτε καλημέρα...
Συγγνώμη, αλλά μου αρέσει που δε μπήκα στη γυάλα, στην οποία ζείτε εσείς.
Όχι, δε νιώθω την ανάγκη να ξαναπάω στη σχολή, αλλά λέω να το κάνω. Έφαγα το γάιδαρο...στην ουρά θα κολλήσω;
Και μη νομίζεις...λυπάμαι και τον εαυτό μου...δε γράφω αυτό το άρθρο, επειδή νιώθω υπερήφανη για τα μούτρα μου...
Τουλάχιστον δεν πάσχω από ματαιοδοξία...

ΥΓ1: ''Ματαιοδοξία...το αγαπημένο μου αμάρτημα...''
τάδε έφη Αλ Πατσίνο στην ταινία ''Ο Δικηγόρος του Διαβόλου''.
ΥΓ2: Ναι. Μου έχουν λείψει τα παγκάκια και τα πάρκα...

ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΛΙΣΕ ΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ...

• ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΣΤΥΛ, ΑΡΚΕΙ ΑΠΩΤΕΡΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΘΕΣΗ ΣΟΥ ΣΤΑ MEDIA.
• ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΥΦΟΣ ΤΟΥ ΣΤΥΛ: ''ΝΑΙ ΜΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΣΗΜΟΣ-Η, ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. (ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΦΡΑΝΤΖΑ, ΝΑ ΤΗΝ ΤΙΝΑΖΕΙΣ ΑΝΕΜΕΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ)
• ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΣΟΥ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟ. ΕΙΠΑΜΕ, ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...

ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ...

• Ο-Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΕ ΡΩΤΑ: Πώς είσαι αυτήν την περίοδο;
• ΑΠΑΝΤΑΣ: Είμαι καλά... -αφήνεις να εννοηθεί ότι τα αισθηματικά σου πάνε πολύ καλά-

• Ο-Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΕ ΡΩΤΑ: Είσαι ερωτευμένος-η αυτήν την περίοδο;
• ΑΠΑΝΤΑΣ: Είμαι ερωτευμένος-η με τη δουλειά μου και τη ζωή... -μπορεί να θες να τσιρίξεις ότι ο Μπάμπης σου έκανε πρόταση γάμου στην ταβέρνα της Πάρνηθας, ενώ τσακίζατε πα'ι'δάκια, αλλά εσύ κιουρία. Δεν αποκαλύπτεις τίποτα.-

• Ο-Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΕ ΡΩΤΑ: Ποιο πιστεύεις ότι είναι το πλεονέκτημα και ποιο το μειονέκτημά σου;
• ΑΠΑΝΤΑΣ: Πιστεύω πως, είμαι ειλικρινής...και ευαίσθητος άνθρωπος και αυτό είναι μειονέκτημα για τη δουλειά που κάνουμε... Το πλεονέκτημά μου είναι η καλοσύνη μου και το γεγονός πως μου αρκούν λίγα πράγματα...

• Ο-Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΕ ΡΩΤΑ: Τί ακριβώς απαιτεί αυτή η δουλειά για να επιβιώσεις;
• ΑΠΑΝΤΑΣ: Χρειάζεται υπομονή, επιμονή και γερό στομάχι, αν θες...

• Ο-Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΕ ΡΩΤΑ: Που εμφανίζεσαι αυτήν την περίοδο;
• ΑΠΑΝΤΑΣ: Εμφανίζομαι σε ένα νέο μαγαζί με μια παρέα φρέσκων παιδιών και ευτυχώς, ο κόσμος μας έχει αγκαλιάσει και αυτό είναι πολύ σημαντικό...

• Ο-Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΕ ΡΩΤΑ: Τί έχεις να πεις σε όλους αυτούς που σας θέλουν να μαλώνετε στα παρασκήνια;
• ΑΠΑΝΤΑΣ: Κοίτα, όλα αυτά είναι θέματα, τα οποία τα αντιμετωπίζει ο κάθε καλλιτέχνης...Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Με τα παιδιά δέσαμε πολύ όμορφα και το κλίμα που επικρατεί είναι πολύ όμορφο. Το αποτέλεσμα αυτό περνάει και στον κόσμο, ο οποίος το αγκαλιάζει και τελικά όλοι είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. Να στείλω και φιλιά στους συνεργάτες μου, που μας βλέπουν τώρα...-όχι, δεν θα μάθει κανείς ότι άφησες τη Σούλα κουρούπα, για το ποια θα μπει πρώτη στην αφίσσα του μαγαζιού...-

• Ο-Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΕ ΡΩΤΑ: Θα έκανες ποτέ γυμνή φωτογράφιση;
• ΑΠΑΝΤΑΣ: Δε θα έλεγα όχι σε μια γυμνή φωτογράφιση, αρκεί το αποτέλεσμα να είναι καλλιτεχνικώς επιμελημένο,αισθησιακό και όχι πρόστυχο...-ελπίζεις κάπου βαθιά μέσα σου, ο Μπάμπης να το πάρει ψύχραιμα...-

• Ο-Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΕ ΡΩΤΑ: Πώς χαλαρώνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;
• ΑΠΑΝΤΑΣ: Επειδή δεν έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο, προσπαθώ να βλέπω δικούς μου ανθρώπους, βγαίνω για φαγητό και πολλές φορές ένα ποτήρι κρασί αρκεί για να ξεφύγω από την καθημερινότητα...αν θες...
  

• Ο-Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΕ ΡΩΤΑ: Πως ξεκίνησες την καριέρα σου;
• ΑΠΑΝΤΑΣ: Πέρασα πολύ δύσκολα...ειδικά κατά την εφηβική περίοδο. Αλλά το πάλεψα. Έλεγα πάντα: ''Κούλα, κουράγιο...θα σταθείς στα πόδια σου..." Δούλευα συνέχεια, έχω κάνει πολλές δουλειές...τελικά κατάφερα και έγινα αυτό που είμαι σήμερα: μια Κούλα Μουγκριτού...αλλά πάνω απ'όλα, είμαι άνθρωπος...-το ονοματεπώνυμο είναι καθαρά ενδεικτικό και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα-

ΑΥΤΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ...

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΑΠΑΝΤΑΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΛΟΓΙΑ-ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΥΛΑ-. ΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΑΣ ΕΙΧΕ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕΙ ΣΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ ΤΟΥ, ΑΠΑΝΤΑΤΕ:

• ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΑΜΙΜΗΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ Ο ΤΑΚΗΣ, ΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ...-λες ο,τι σου κατέβει. Ο Τάκης δε θα παρέμβει, ούτε θα το αρνηθεί ποτέ...-

ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ, ΣΕ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΙΝΟΥΝ...

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ...

ΣΚΛΗΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ...

Αγαπητό μου ημερολόγιο...

μιας και είσαι το μόνο πράγμα, που δεν πρόκειται να αντιδράσει στα όσα γράφω,αποφάσισα να σε εκμεταλλευτώ προκειμένου να εκφράσω απορίες,οι οποίες οδηγούν σε σκληρές αλήθειες...

Ξεκινώ,σχολιάζοντας την ύπαρξη του Κυρίου...

1. Αν λάβουμε υπόψιν μας τη φράση: ''Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια,ο Θεός γελάει", όταν έκανε ο Θεός σχέδια, ποιός γελούσε;
2. Επίσης, με προβληματίζει αρκετά η φράση: ''Ήμουν άθεος...ανακάλυψα πως είμαι ο Θεός!''

Παρ'όλο που τα Χριστούγεννα χαζοχαιρόμουνα,ανοίγοντας δώρα από τον Άγιο Βασίλη,ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει,αλλά ακόμη και αν υπήρχε,είναι μεγάλη λέρα...

1. Αρχικά,εκμεταλλεύεται αθώα ξωτικά,τα οποία δουλεύουν αφιλοκερδώς και πολύ αμφιβάλλω για το αν παίρνουν βαρέα ανθιυγεινά.
2. Για να μη μιλήσω για τους ταράνδους,οι οποίοι βιώνουν το βασανιστήριο του μαστιγώματος (free ρούντολφ!)
3. Επίσης,ο Άγιος Βασίλης,ξεπουλήθηκε στην coca cola και από πράσινη φορεσιά,το γύρισε στην κόκκινη.
4. Τέλος,δεν έχω ακούσει ποτέ να επισκέπτεται τα παιδιά του τρίτου κόσμου-κακώς που τα ονομάζουμε έτσι-προκειμένου να τους δώσει λίγη χαρά.

Σχετικά με τα ηλίθια παραμύθια και χαζά τραγουδάκια,που μαθαίναμε στο δημοτικό...

1. Η Χιονάτη βρήκε καταφύγιο στους νάνους και αφού έφαγε δηλητηριασμένο μήλο,την έσωσε ο πρίγκηπας. Και τί ήταν η Χιονάτη; Ο κατατρεγμένος Κα'ί'λας,μήπως; Στοίχημα ότι τα είχε και με τους 7 νάνους,μιας και δικαιολογούσε τον εαυτό της με την ατάκα: "Μέχρι 8 είναι σχέση."
2. Όσο για τον πρίγκηπα που την έσωσε,καλός βλάκας και αυτός...Έπρεπε να τα φτιάξει με τη μητριά και να κληρονομήσει και την περιουσία...
3. Η Σταχτοπούτα (ή Σταχτομπούτα),έχασε το γοβάκι της...(παρακαλείται όποιος το βρει,να επικοινωνήσει με την κοπέλα στο lobby.)
4. Και γιατί το γοβάκι παρέμεινε γοβάκι και μετά τις 12; Κανονικά θα έπρεπε να μεταμορφωθεί και αυτό σε παλιοπάπουτσο.
5. Ένα άλλο ερώτημα,είναι το εξής: κοτζάμ πόλη γύρισε ο πρίγκηπας,για να βρει σε ποια ταιριάζει το παπούτσι (νούμερο δε γνωρίζουμε).Πώς διάολο και ταίριαζε μόνο στην προαναφερθείσα; Άρα όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κοπελιά (κατατρεγμένη και αυτή) ήταν στραβοκάνα/είχε πλατυποδία κλπ...

Και αφού μας έμαθαν παραμύθια,είπαμε να κάνουμε και ένα μουσικό διάλειμμα...

1. ''Τί χαρά...τί χαρά...σκίζει η βάρκα τα νερά...'',μάλιστα. Άντε και πες πως έφτιαξα στο μυαλό μου την εικόνα της βάρκας στα νερά. Γιατί πρέπει να χαίρομαι που τα σκίζει; Τί σεξιστικά υπονοούμενα είναι αυτά;
2. Αλλά τα νοήματα δεν έχουν τελειωμό,καθώς το τραγούδι συνεχίζει: "...κι απαλή...κι απαλή...τρέχει σαν πουλί...(!)" Φανταστείτε λοιπόν μια βάρκα,απαλή σαν πουλί,η οποία σκίζει νερά... Φταίω εγώ μετά;

Καλό μου ημερολόγιο,μπορώ να δεχτώ ότι ίσως και να παραφέρομαι...αλλά κάποιες εικαστικές παρεμβάσεις δεν τις αντέχω...προσβάλλουν την αισθητική μου,πώς το λένε;!

1. Η Αθήνα,once upon a time,είχε στολιστεί με πολύχρωμες-κακόγουστες για μένα-αγελάδες,οι οποίες ξεφύτρωναν και με σκιάζανε,τη δόλια,στο λιοπύρι...
2. Φέτος η πρωτεύουσα στολίστηκε με καρδούλες,που πάλι ξεφυτρώνουν. Και ρωτώ: ποιος ο λόγος; Στολίζουν μήπως την πόλη;
3. Προτείνω λοιπόν,την επόμενη φορά,να γίνουμε ακόμα πιο κιτς και να γεμίσουμε την Αθήνα και με άλλα πολύχρωμα όντα του ζωικού βασιλείου. Αφού το κάνουμε που το κάνουμε το ''καλό'',ας το κάνουμε σωστά...έτσι,για την Ελλάδα ρε γαμώ το...

Πιστό μου ημερολόγιο,αυτά ήταν για σήμερα...υπόσχομαι την επόμενη φορά να παραπονεθώ περισσότερο...

τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς...